BIP Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk

Ramowy program kształcenia w Szkole Doktorskiej Anthropos Instytutów Polskiej  Akademii Nauk umożliwia zdobycie interdyscyplinarnej wiedzy z zakresu nauk humanistycznych i społecznych oraz realizację indywidualnego planu badawczego.

Jednym z najważniejszych założeń jest relacja mistrz – uczeń i stały kontakt doktoranta z promotorem. Ramowy program  kształcenia jest podzielony na dwie części – okres przed oceną śródokresową (dwa pierwsze lata) i po tej ocenie. Kierownik Szkoły w porozumieniu z koordynatorami z instytutów prowadzących Szkołę co roku ustala plan zajęć. Przez pierwsze dwa lata doktoranci uczęszczają na wspólne dla wszystkich interdyscyplinarne konwersatoria prowadzone przez naukowców z instytutów tworzących Szkołę Doktorską Anthropos oraz zaproszonych gości z Polski i zagranicy.

Doktoranci uczestniczą także we wspólnym seminarium doktoranckim, które umożliwia im kontakt z różnymi promotorami, tematami, typami pracy seminaryjnej  i metodami badań. Kolejny blok wspólnych zajęć z zakresu Umiejętności akademickie  i specjalistyczne jest poświęcony rozwijaniu przez doktorantów warsztatu pracy naukowej i tzw. umiejętności miękkich. Ten blok obejmuje m.in. ćwiczenia w zakresie pisania różnych typów tekstów naukowych, prezentowania wyników badań, prawa autorskiego, etyki badań i zdobywania środków na badania. Poza udziałem we wspólnych zajęciach doktoranci realizują indywidualną ścieżkę kształcenia w wybranym przez siebie instytucie – przez uczestnictwo w pracach zespołowych, seminariach zakładów i konsultacjach z promotorem.

Na pierwszym i drugim roku każdy doktorant ma obowiązek uczestniczenia w co najmniej jednym seminarium organizowanym przez inny niż wybrany instytut prowadzący Szkołę. Wybór seminarium i ewentualna zmiana tego seminarium na inne w trakcie kształcenia powinien być dokonany w porozumieniu z promotorem lub koordynatorem i za zgodą kierownika Szkoły. Pod koniec pierwszego roku studiów doktoranci przedstawią koncepcję indywidualnego planu badawczego na otwartym seminarium, które w zamyśle ma być publiczną obroną tej koncepcji, w tym ćwiczeniem umiejętności dyskusji i argumentacji.

Zgodnie z założeniami ustawy z dn. 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, indywidualny plan badawczy doktoranta ma być przedstawiony podmiotowi doktoryzującemu w ciągu dwunastu miesięcy od dnia rozpoczęcia kształcenia. Po dwóch latach kształcenia i przejściu przez ocenę śródokresową doktoranci będą realizować indywidualną ścieżkę kształcenia, uczestnicząc w pracach instytutów i przygotowując pracę doktorską pod opieką promotorów.

1. W trakcie realizacji programu kształcenia doktorant zobowiązany jest uzyskać co najmniej 32 punkty ECTS.

2. W trakcie dwóch pierwszych lat kształcenia doktorant jest zobowiązany przygotować do publikacji jeden artykuł monograficzny spełniający wymagania stawiane publikacjom w naukowych czasopismach recenzowanych oraz jeden tekst, którego typ (artykuł/recenzja/polemika/edycja) powinien uzgodnić z promotorem i właściwym koordynatorem Szkoły Doktorskiej.

3. Zajęcia Praktyka i upowszechnianie badań (w tym organizacja konferencji lub innego wydarzenia naukowego) oraz udział doktoranta w konferencji naukowej mogą zostać zaliczone w trakcie III lub IV roku za zgodą kierownika Szkoły.

4. Zajęcia Praktyka i upowszechnianie badań mogą zostać zaliczone na podstawie odpowiedniej dokumentacji przedstawionej przez doktoranta.

5. Punkty nadprogramowe przechodzą na kolejny rok studiów.

Efektem kształcenia w Szkole Doktorskiej Anthropos jest osiągnięcie II stopnia kwalifikacji na poziomie 8 Polskiej Ramy Kwalifikacji, określonej w rozporządzeniu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie charakterystyk drugiego stopnia efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomach 6–8 Polskiej Ramy Kwalifikacji (Dz.U. z 2018 r. poz. 2218). Program kształcenia został ułożony tak, aby absolwent Szkoły Doktorskiej Anthropos osiągnął niezbędną wiedzę, umiejętności oraz kompetencje społeczne. Zaliczenie wskazanej w programie kształcenia minimalnej liczby i zajęć zróżnicowanych pod względem typu, potwierdzone zdobyciem odpowiedniej liczby punktów ECTS, jest równoznaczne z osiągnięciem II stopnia kwalifikacji na poziomie 8 Polskiej Ramy Kwalifikacji.

Dzięki zaliczeniu zajęć typu Interdyscyplinarne konwersatorium z zakresu nauk humanistycznych i społecznych (P8S_WG), seminariów oferowanych przez instytut, w którym realizowany jest indywidualny plan badawczy doktoranta (P8S_WG), seminariów w innym niż wybrany instytut (P8S_WG), a także zajęć typu Praktyka i upowszechnianie badań (P8S_WK) oraz Umiejętności akademickie i specjalistyczne (P8S_WK), doktorant nabywa wiedzę na temat światowego dorobku danej dyscypliny naukowej, głównych tendencji rozwojowych tej dyscypliny i jej metodologii, dylematów współczesnej cywilizacji, a także ekonomicznych, prawnych, etycznych i innych uwarunkowań działalności naukowej oraz zasad upowszechniania wyników badań.

Dzięki udziałowi w seminariach doktoranckich i promotorskich (P8S_WK), doktoranci rozwijają umiejętności związane z warsztatem pracy, takie jak: formułowanie i weryfikacja hipotez badawczych, argumentacja i dyskusja. Doktoranci doskonalą też umiejętności w zakresie komunikacji naukowej oraz popularnonaukowej w ramach zajęć Umiejętności akademickie i specjalistyczne (P8S_UK), w trakcie konferencji naukowych, wystąpień seminaryjnych oraz przygotowania do druku artykułów i innych tekstów naukowych (recenzja/edycja/polemika) (P8S_UK). Przygotowując harmonogram pracy i indywidualny plan badawczy (P8S_UO), a także współpracując z działającymi w ramach poszczególnych instytutów zespołami badawczymi, doktoranci uczą się organizacji pracy naukowej (P8S_UU). Poszczególne efekty kształcenia są weryfikowane w ciągu realizacji czteroletniego programu kształcenia.

Doktorant jest zobowiązany do zaliczenia poszczególnych zajęć w formie wskazanej przez prowadzącego dane zajęcia (forma zaliczenia powinna być wskazana nie później niż na pierwszych zajęciach).

– ocenę przygotowanego przez doktoranta artykułu i tekstu naukowego o innym charakterze,
– ocenę wystąpienia doktoranta na publicznej obronie koncepcji indywidualnego planu badawczego,
– ocenę wystąpienia doktoranta na konferencjach naukowych,
– ocenę realizacji indywidualnego planu badawczego doktoranta (corocznie oraz przez ocenę śródokresową),
– ocenę promotora/promotorów.